Wiebe Maliepaard

Visie

   Het menselijk lichaam is voor mij de grootste inspiratiebron die mij aanzet om te tekenen en schilderen.
   Het begin van een tekening of schilderij is een combinatie, van een ontroering die ontstaat door een houding, de lichtval en de gelaatsuitdrukking van het model, en de teken/schilderkunstige mogelijkheden van die specifieke houding.
Het idee kan overal vandaan komen, een beeld uit de kunstgeschiedenis, iets van tv of een tijdschrift, of iets waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt. Tijdens het schetsen van een idee verdwijnt vaak de directe aanleiding en wordt het een zelfstandig beeld.
   Meestal ben ik zelf het model, om de praktische reden dat ik altijd beschikbaar ben, ik weet wat voor gelaatsuitdrukking ik wil, maar ook omdat het over mijn ontroering gaat, en het werk een meerwaarde krijgt wanneer de ‘binnenkant’ en ‘buitenkant’ samenvallen. Tegelijkertijd zie ik mezelf ouder worden en zie steeds meer lijnen, vlekken, kleuren en vormen die aanleiding geven voor een werk. Ik hou van het menselijk lichaam om naar te kijken en heb een voorliefde voor de details, die elk lichaam uniek en levendiger maken.
Het prettige van zelf model zijn is dat ik geen enkele rekening hoeft te houden met de gevoelens van het model, wanneer ik elementen benadruk of verander waar de meeste mensen zich voor generen, zoals het benadrukken van haargroei op bepaalde plaatsen, extra rimpels en/of een magerder of voller lichaam afbeelden dan het werkelijke model.
    Door de realistische weergave lijken het portretten, maar dit is niet mijn uitgangspunt. Weliswaar geeft het uiterlijk van het model een duidelijke richting aan waarmee ik een werk begin, maar wanneer het werk in mijn ogen sterker wordt door elementen te verzachten, te benadrukken of weg te laten doe ik dat. Het kracht van het beeld gaat vóór de gelijkenis.

Mijn uitgangspunt is niet om een zo volmaakt mogelijk en gelijkend lichaam of portret weer te geven, maar ik doe alles om een zo krachtig en levensecht mogelijk lichaam/portret te tekenen en te schilderen die samen met de compositie en de techniek van tekenen en schilderen, een intiem en confronterend beeld oproept waarmee de toeschouwer zich kan identificeren en ontroert wordt door herkenning van zijn eigen lichamelijkheid en kwetsbaarheid.

Schilder vanaf mijn jeugd
Ik ben in 1993 afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht, maar lang voor ik naar de academie ging was ik al aan het tekenen en schilderen. Ik ben geboren in 1960 in Wijk bij Duurstede. Met olieverf schilder ik al vanaf mijn twaalfde jaar. Na twee opleidingen aan de School voor de Grafische Vakken ben ik na twee andere grafische functies uiteindelijk grafisch vormgever geworden, maar het schilderen heb ik er altijd naast gedaan en na de academie ben ik aangesloten bij Morren Galleries (voorheen Galerie Utrecht). Vanaf halverwege 2013 ben ik fulltime schilder/tekenaar.